Florencja, 13
kwietnia 2017 r. - Niemal 10 lat
po pierwszej fali kryzysu gospodarczego jego skutki wciąż są odczuwane w
światowej gospodarce, przyczyniając się do globalnej recesji, a osiągnięcia
krajów wysokorozwiniętych w zakresie ochrony dzieci przed jego następstwami są zróżnicowane.
Nowy raport „Dzieci w dobie kryzysu: Wpływ wielkiej recesji na ubóstwo dzieci w
krajach bogatych”, opublikowany przez Centrum Badawcze UNICEF – Innocenti,
przy współpracy z szesnastoma międzynarodowymi instytucjami badawczymi, zawiera
szczegółowe dane na temat wpływu kryzysu na sytuację dzieci w krajach
wysokorozwiniętych.
Raport „Dzieci
w dobie kryzysu” porównuje sytuację 41 krajów OECD i UE, dogłębnie
analizując przypadki 11 państw, co było możliwe dzięki pomocy wiodących
przedstawicieli środowiska akademickiego. Analiza wychodzi poza średnie krajowe
– dane zostały podzielone według kluczowych cech gospodarstw domowych i
lokalnych warunków.
Na świecie w
krajach wysokorozwiniętych wiele dzieci zostało mocno dotkniętych skutkami kryzysu
gospodarczego. Ubóstwo dzieci – porównywane do poziomu sprzed kryzysu – wzrasta
w wielu krajach – mówi Yekaterina
Chzhen z UNICEF Innocenti, współtwórczyni raportu, autorka rozdziału
poświęconego analizie porównawczej. Jest
to pierwsze międzynarodowe badanie skutków kryzysu i reakcji rządów, kładące
szczególny nacisk na sytuację dzieci w krajach bogatych.
Badania koncentrują się na Belgii, Niemczech,
Grecji, Węgrzech, Irlandii, Włoszech, Japonii, Hiszpanii, Szwecji, Wielkiej
Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Pogłębiona analiza szerokiego zakresu danych
dostarcza cennych informacji na temat sposobów ochrony dzieci podczas kryzysu
ekonomicznego, ponieważ wybrane kraje posiadają szerokie spektrum doświadczeń
obejmujących zarówno ich koniunkturę sprzed kryzysu, wpływ kryzysu na sytuację
w kraju, a także zastosowane środki naprawcze.
Większość z 41 uprzemysłowionych krajów
doświadczyło drastycznego spadku poziomu PKB (nawet o 2-9% pomiędzy rokiem 2006
a 2008 i w latach 2009-2014). 8 krajów, w tym Irlandia, Włochy i Grecja,
odnotowały aż dwucyfrowy spadek.
Pomimo, iż w badaniach wykorzystano szereg miar
poziomu ubóstwa, podkreślono te odnoszące się do zakotwiczonego poziomu ubóstwa
dzieci, czyli odsetka dzieci poniżej 18 roku życia żyjących w gospodarstwach
domowych z dochodem, który po uwzględnieniu podatków i transferów społecznych, kształtował
się poniżej 60% krajowej mediany w okresie przed kryzysem (na przykład w roku
2007/8), po skorygowaniu o poziom inflacji.
- Ostatni
kryzys gospodarczy i idące za nimi działania naprawcze były szczególnie
dotkliwe dla dzieci – pomiędzy rokiem 2008 a 2014 poziom ubóstwa dzieci
wzrósł w 2/3 krajów UE; na Cyprze, w Islandii i Grecji o ponad 15%, a na
Węgrzech, we Włoszech, Irlandii i Hiszpanii o 7-9%.
- W
Europie wydatki rządowe na rodziny i dzieci spadły w momencie gdy były
najbardziej potrzebne – żaden z europejskich krajów nie zwiększył udziału
wydatków na świadczenia rodzinne, a 2/3 z nich zredukowało wydatki per capita,
podczas gdy całkowite wydatki na świadczenia emerytalne wzrosły pomiędzy rokiem
2010 a 2013.
- Ograniczenia
w wydatkach publicznych na zdrowie, edukację i inne usługi szczególnie negatywnie
wpływają na sytuację rodzin z dziećmi
– statystyki dotyczące poziomu ubóstwa dochodowego maskują inne formy niedostatków.
Wskaźniki niezaspokojonych potrzeb medycznych znacząco wzrosły wśród
najbiedniejszych gospodarstw domowych w Grecji, a istotne cięcia w wydatkach na
służbę zdrowia i edukację miały negatywny wpływ na dzieci w Hiszpanii.
- Kryzys
i działania naprawcze obnażyły istotne dysproporcje regionalne – pomiędzy rokiem
2008 a 2014 zakotwiczony poziom ubóstwa dzieci wzrósł do 20% w północnych
Włoszech i do 50% na południu kraju, w Wielkiej Brytanii natomiast, a
precyzyjnie w Irlandii Północnej, stopa ubóstwa dzieci wzrosła z 23% do 27%,
podczas gdy w Szkocji, Anglii i Walii zmalała o 2-4 punkty procentowe.
- Ubóstwo
dzieci w Stanach Zjednoczonych nie wzrosło tak bardzo, jak przewidywano – chociaż
poziom bezrobocia prawie się podwoił, zakotwiczone ubóstwo dzieci tylko
nieznacznie wzrosło. Zwiększone wydatki i poprawa systemu zabezpieczeń
społecznych podczas kryzysu osłabiło jego negatywny wpływ na rodziny z dziećmi.
Ochrona
dochodów rodziny podczas spadku koniunktury jest niezbędnym elementem zwalczania
ubóstwa dzieci, ale nie jest sama w sobie wystarczająca. Dzieci dotkliwie
odczuwają cięcia wydatków na edukację i opiekę medyczną szczególnie wtedy, kiedy
ich rodzice nie mają dostępu do najpotrzebniejszych świadczeń, takich jak
opieka instytucjonalna nad dzieckiem –
mówi Chzhen. Przesłaniem raportu jest
ochrona dzieci zarówno w czasach dobrobytu, jak i spadku koniunktury. Rządy
powinny przedłożyć, ponad inne cele, powszechne wsparcie dochodowe, bazujące na
ubezpieczeniach społecznych oraz świadczeniach zależnych od dochodów
uwzględniających wydatki na zdrowie i edukację, a skierowanych do osób, które ich
najbardziej potrzebują.
Według raportu Dzieci w dobie kryzysu, doświadczenia z tego okresu pokazują, jak
wielkim wyzwaniem politycznym może być utrzymanie właściwej strategii wsparcia
społecznego dla rodzin z dziećmi. Pomimo iż nie jest to panaceum, odpowiednie strumienie
wydatków skoncentrowane na dzieciach są potencjalnie potężnym narzędziem w budowaniu
bezpieczeństwa społecznego zarówno dla pracujących jak i bezrobotnych rodzin. Jednak
takie wydatki muszą być częścią spójnej strategii walki z ubóstwem, na którą
składa się nie tylko ochrona socjalna ale również przeciwdziałanie bezrobociu,
edukacja i system opieki nad dziećmi.
****
Centrum Badawcze UNICEF – Innocenti jest
centrum badań pracującym przy UNICEF. Podejmuje badania w zakresie nagłych
zdarzeń i bieżących problemów w celu informowania o strategicznych kierunkach,
polityce i programach UNICEF i jego partnerów, kształtowania globalnych debat
na temat praw dziecka i rozwoju, oraz informowania o globalnym programie badań
i polityce skierowanych do wszystkich dzieci, a w szczególności do tych
najbardziej bezbronnych.
All rights reserved 2013 - 2024; Deweloper Ads-Center.NET